Starship - dwustopniowa rakieta o dużej planowanej nośności ładunkowej, opracowywana przez amerykańską firmę spacex. Od 2024 roku jest to najpotężniejsza rakieta która kiedykolwiek przekroczyła linię karmana tj. 100KM npm.
Rakieta ta jest opracowywana z myślą o obniżeniu kosztów związanych z wysyłką masy (w tonach) na orbitę oraz aby być osiągnięte dzięki możliwości szybkiego odzysku, ponownego użycia rakiety i masowej produkcji.
Lądownik dla NASA - Rakieta starship została wybrana przez NASA jako baza do budowy lądownika księżycowego dla programu Artemis który ma za zadanie przywrócić ludzką obecność na księżycu. Rakieta ta została wybrana, z powodu posiadania najwyższej ładowności za najniższą cenę.
Zintegrowane loty testowe (ITF 1-5)
- ITF-1
- Pierwszy lot Starshipa odbył się 20 kwietnia 2023 roku. Test miał na celu przetestowanie systemów naziemnych oraz oderwanie się rakiety od stanowiska startowego w jednym kawałku. Te założenia udało się spełnić, a sam Starship przetrwał nawet więcej, najpierw przekraczając punkt maksymalnego ciśnienia aerodynamicznego (MAX Q). Następnie rakieta zaczęła się obracać po utracie wektora ciągu. Nie podjęto także próby separacji stopni. W następstwie tego uruchomiono system przerywania lotu (FTS), jednakże nawet to nie powstrzymało rakiety. Rozpadła się ona dopiero 40 sekund po wybuchu ładunków FTS.
- ITF-2
- Z powodu uszkodzeń placówki startowej po ITF-1, drugi lot odbył się dopiero 18 listopada 2023 roku. Głównym celem było doprowadzenie rakiety do momentu separacji metodą hot stage'ingu, w której silniki drugiego stopnia są uruchamiane przed momentem separacji, a ich ciąg jest używany do rozłączenia obu stopni. Cel ten udało się osiągnąć. Po separacji pierwszy stopień Superheavy uległ Masowemu Nieplanowanemu Demontażowi (RUD). Natomiast Ship doleciał na wysokość 149 kilometrów, pod koniec nastąpił wenting ciekłego tlenu, który spowodował pożar oraz utratę statku.
- ITF-3
- Trzeci lot został przeprowadzony 14 marca 2024 roku. Podobnie jak w przypadku lotu drugiego, uruchomione zostały wszystkie 33 silniki Superheavy, a separacja zakończyła się sukcesem. Booster przeprowadził manewr powrotny do Zatoki Meksykańskiej, jednak zakończył się on niepowodzeniem i RUD ok. 400-500 metrów nad powierzchnią wody. Ship natomiast po dotarciu do przestrzeni kosmicznej przeprowadził kilka eksperymentów związanych z programem Artemis. Podczas wejścia w atmosferę rakieta przekazywała obraz na żywo, ukazując plazmę. Z powodu utraty silniczków rokecyjnych, statek był niestabilny i spłonął w atmosferze na wysokości ok. 65 km nad Ziemią.
- ITF-4
- Czwarty lot odbył się 6 czerwca 2024 roku. Celem tego lotu było m.in. wylądowanie boostera rakiety na „wirtualnej wieży”, czyli test lądowania w ściśle określonej lokalizacji, ale wyznaczonej w bezpiecznym miejscu tj. w Zatoce Meksykańskiej. Ponownie sprawdzano możliwość bezpiecznego wejścia w atmosferę, testowano także granice bezpiecznego uszkodzenia osłony termicznej. Test wodowania Super Heavy zakończył się pełnym sukcesem, a statek kosmiczny Starship w dużym stopniu przetrwał wejście w atmosferę.
- ITF-5
- Piąty lot odbył się 13 października 2024 roku. Po wyniesieniu górnego stopnia Starship, rakieta nośna Super Heavy wykonała manewr powrotu na miejsce startu, zbliżając się do platformy startowej, zwolniła niemal do zawisu, aby ustawić się między ramionami wieży startowej. Następnie ramiona zamknęły się wokół rakiety nośnej, zanim silniki się wyłączyły. Statek kosmiczny Starship osiągnął apogeum 212 km, a następnie pomyślnie powrócił na Ziemię i wodował na Oceanie Indyjskim.